استفاده از گاه‌شمار یا تقویم در ایران به بیش از دو هزار سال قبل از میلاد مسیح و همچنین پیش از پیدایش زرتشت بر می‌گردد. در گذر زمان گاه‌شماری ایرانی دگرگونی‌های زیادی کرده‌است. در ایران از روش‌های گاه‌شماری متفاوت مانند گاه‌شماری خورشیدی و گاه‌شماری ماهی و همچنین با مبداهای متفاوت مانند تاج‌گذاری کوروش یا

هجرت محمد استفاده شده‌است.

یکی از کوشش‌های همیشگی ایرانیان، تنظیم سال‌شماری بوده‌است که با تقویم طبیعی و دوره رویدادهای کیهانی، حداکثر انطباق را داشته‌باشد. این کوشش منجر به ایجاد و بهره برداری از تقویم‌ها و نظام‌های گاه‌شماری بسیار متعدد و متنوعی شد که در نهایت با تدوین و تنظیم

تقویم اعتدالی ایرانی به حداکثر دقت ممکن برای تطبیق تقویم قراردادی با تقویم طبیعی دست یافته شد. و امروزه نیز این تقویم همچنان دقیق‌ترین تقویم تاریخ بشر شناخته می‌شود. گمان نمی‌رود که هیچ ملت و تمدنی به اندازه ایرانیان تا این اندازه به بررسی و پژوهش در تقویم‌شناسی پرداخته‌باشند. فهرست نسخه‌های خطی

احمد منزوی، خود به تنهایی نشان‌دهنده بیش از دو هزار نسخه تقویمی و خطی منتشرنشده به زبان فارسی است. بیشترین کتیبه‌های باستانی در زمینه

نجوم و گاه‌شماری که در

میان‌دورود بدست آمده‌اند، به دوران فرمانروایی

کاسیان و

هخامنشیان منسوب هستند. کوشش و پیگیری شگفت‌انگیز دانشمندان ایرانی، منجر به پیدایی دقیق‌ترین گاه‌شماری جهان در ایران شده‌است.

[


برچسب ها : گاهشماري ها در ايران,